GP125 Mill Coen Verburg, Jan Heese
Na overwinningen in Oostenrijk en Duitsland won Harry Everts ook de beide manches van de Nederlandse GP 125 cc in Mill.
Harry Everts, reeds zesmaal achtereen naar de zege!
Tweemaal moest regerend wereldkampioen Akira Watanabe het onderspit delven tegen zijn Suzuki teamgenoot, hoewel hij zich in de eerste manche heroïsch weerde. Maar liefst vijfmaal wisselde dit tweetal van koppositie, voor het laatst in de alles beslissende sprint naar de finish. Everts ging met circa 20 meter voorsprong de laatste ronde van de eerste manche in, maar gehinderd door achterblijvers zag hij Akira Watanabe weer langszij komen. De val van Gilbert de Roover, die daarbij een dijbeenbreuk opliep (een oude breuk), zou een hoofdrol gaan spelen in deze ,,broederstrijd”,waarover de discussies in de pauze tussen de beide manches hoog op zouden laaien.
Everts te sterk voor Watanabe
maar niet alles pais en vree in het Suzuki-kamp
Paniek De val van De Roover, die daarbij een been brak en niet direkt van het circuit gehaald kon worden, veroorzaakte in de laatste ronde enige paniek bij de om standers. Twee gele vlaggen maakten de aanstormende Watanabe en Everts tijdig attent op het gevaar, maar de tientallen helpers op de baan wezen Watanabe naar buiten, terwijl Everts daarentegen zijn normale spoor - binnendoor - koos. Dat leverde hem zoveel voordeel op, dat hij in de laatste bocht voor de finish de leiding weer kon heroveren op de ontgoochelde Watanabe, die zich hiermee zijn eerste manche-overwinning van dit seizoen op honderd meter voor de finish zag ontgaan.
Een furieus reagerende Watanabe in het rennerskwartier: ,Wat Harry deed is tegen de regels. Als de gele vlag uit is, mag er niet gepasseerd worden. Wat Harry deed is unfair. Ik zal protesteren bij de jury. Laat hun maar beslissen wie gewonnen heeft!’ Harry Everts genoot intussen - van de prins geen kwaad wetend - van zijn vijfde achtereenvolgde manchezege. ,,Watanabe tegen mij protesteren? Wat zeg je nu? Zou ik hem gepasseerd hebben terwijl de gele vlag uit was. Onmogelijk. Ik heb gewoon mijn normale spoor gereden! Ik begrijp het niet. Watanabe reed erg sterk, maar als hij zo wil winnen, kan ik dat niet erg sportief vinden!” Everts stapte zonder aarzeling naar Watanabe, die bleef herhalen, dat Everts onreglementair winst had geslagen uit de situatie in de voorlaatste bocht voor de finish. Strikt genomen had hij daar ook gelijk in, al was het dan aan de paniekerig reageren de omstanders te wijten, dat de Japanner - bewust of onbewust? - buitenom gestuurd werd. De aanstormende Evert beoordeelde de situatie in ieder geval beter, koos voor de binnenkant van het zeer brede circuit en kwam met voordeel uit de bocht. “Luister Harry, we zitten in hetzelfde team, ik wil geen problemen maken”, Zei Watanabe na enig geharrewar en beiden stapten richting internationale jury. Watanabe besloot uiteindelijk zijn protest niet officieel door te zetten, mede doordat de jury hem te verstaan gaf dat het beoordelen van deze kwestie erg moeilijk zou worden en Watanabe het kennelijk achteraf verstandiger vond om de zaak binnen het team te houden. Overigens stonden we weer versteld (of liever gezegd: waren we ontsteld) over de slechte kennis van het reglement bij veel juryleden en rijders. Formeel gezien stond Watanabe volledig in zijn recht. Volgens het FIM-reglement betekent een stil gehouden gele vlag: opgepast, gevaar, snelheid minderen. Een gezwaaide gele vlag voegt daar nog aan toe: verboden te passeren. Blijft natuurlijk het probleem: werd de gele vlag nu wel of niet gezwaaid. U begrijpt: al met al een leuke kluif voor de jury, waaraan men gelukkig niet hoefde te beginnen omdat Watanabe zijn protest niet doorzette. Ongetwijfeld het verstandigste, gezien de situatie. De vraag of Harry Everts inderdaad voldoende snelheid had geminderd, of hij voldoende acht op het gevaar geslagen had, zou ongetwijfeld tot einde loze discussies hebben geleid. Een verduidelijking van het reglement op dit punt lijkt noodzakelijk.
Kussen voor de winnaar, kussen van een
nicotine-bruine Miss Camel.
Hoe dan ook, Harry Everts besloot om in de tweede manche geen enkel risico te nemen. Geprikkeld vertrok hij van start, om de tweede manche van start tot finish te leiden. Daarmee heeft hij zich een riante voorsprong in het wereldkampioen schap verschaft. Met 90 punten heeft hij na Mill 20 punten voorsprong op teamgenoot Watanabe, die 70 punten uit de afgelopen 6 manches vergaarde.
Groeneveld sterk, maar pechvol
De tijdtraining wees de beste startplaats toe aan Akira Watanabe, die in het zware zand van Mill tot 2.01,7 kwam. De Fin Matti Autio, rijdend op een fabrieks Suzuki van vorig jaar, maakte de tweede tijd, maar had met 2.04,2 precies 2,5 seconde langer nodig. Hij werd op de hielen gevolgd door Everts, Dinand Zijlstra, Gaston Rahier en Peter Groeneveld. Harry Everts pakte in de eerste manche direkt de leiding, gevolgd door Watanabe. Al snel maakte dit tweetal duidelijk, dat zij een klasse apart zijn en dat de titel naar een van hen beiden zal gaan dit jaar. Jiri Churavy (CZ) wist zich vier ronden lang als derde te handhaven, maar de druk van Peter Groeneveld, Dinand Zijlstra en Matti Autio, die onderling heftig duelleerden, werd hem al gauw te zwaar. Op de zesde plaats was de CZ-man echter ook niet veilig, want daar kreeg hij Gaston Rahier (Yamaha) op zijn nek, die hard op weg is - na zijn elleboogblessure - zijn oude vorm te hervinden. In de zevende ronde ging ook Rahier de Tsjech voorbij, waarna Churavy de zevende plaats wist veilig te stellen. Hij was daarmee overigen de laatste rijder die niet door Everts en Watanabe gelapt werd....
Voor Peter Groeneveld verliepen de zaken inmiddels geheel naar wens. Vanaf de vijfde ronde was hij op de derde plaats te vinden, totdat in de dertiende ronde (al weer het getal 13) Paul Gerlach bij het lappen even in de weg zat, Peter over de wal schoot, daarbij een aantal spaken in het voorwiel verspeelde en de hardnekkig jagende Matti Autio zijn kans schoon zag. Peter gaf zich echter niet gewonnen. In de zeventien de ronde gaf hij Autio opnieuw het nakijken. Echter niet voor lang, want het voorwiel begon steeds vreemdere kuren te ver tonen en drie ronden voor het eind moest Groeneveld noodgedwongen gas terug nemen, behoedzaam over de springheuvels rijden (niet springen) en Autio, Rahier en Zijlstra ruim baan geven. Zijlstra zag zich
In beide manches hadden Groeneveld en Autio
het met elkaar aan de stok.
Harry Everts is op dit moment vrijwel onklopbaar, lijkt het, in de 125 cc klasse. Een deel van dit succes is ongetwijfeld te danken aan het uitstekende sleutelwerk van zijn monteur. Harry wordt namelijk terzijde gestaan door niemand minder dan oud-crosser Sylvain Geboers, die in loondienst is bij Suzuki België. Sylvain weet uit ervaring hoe een machine perfekt geprepareerd moet worden, want in zijn aktieve crossperiode was hij in België de eeuwige tweede achter niemand minder dan Roger Decoster. Ook mentaal kan Geboers Harry Everts ongetwijfeld op peppen, want Geboers werd in zijn carrière talloze malen geplaagd door blessures en botbreuken, maar telkens weer wist hij terug te komen naar de wereldtop.
Eerste manche: Watanabe jaagt op Harry Everts.
overigens in de laatste twee ronden nog geklopt worden door Rahier, die via een sterke eind sprint vanaf de zesde plaats te rug kwam naar de vierde plaats.
Everts ongenaakbaar
De tweede manche leverde een bliksemstart op voor Everts en Gaston Rahier. De nog niet geheel fitte Rahier liet zich hier door verleiden tot een uitputtend kopduel met zijn Suzuki-rivaal. De gevolgen zouden niet uitblijven. In eerste instantie liep dit tweetal zelfs weg van Watanabe, die zich in de eerste ronde op de derde plaats genesteld had voor Peter Groeneveld, Renato Zocchi (Cagiva). Autio, Dario Nani (Gilera), Ole Svendsen, Michele Rinaldi en Theunis Boersma, die in de eerste manche ook reeds een uitstekende indruk achter gelaten had door achter Korneev negende te worden. In de elfde ronde was er duide lijk tekening in de strijd gekomen. Everts had afstand genomen van Gaston Rahier, die de tol van zijn inspanningen in de beginfase gepresenteerd kreeg, terwijl daarachter Watanabe enigszins onder druk kwam te staan van de heftig duellerende Peter Groeneveld en Matti Autio, die elkaar evenals in de eerste manche geen korrel zand cadeau wensten te doen. Daarachter reed Dinand Zijlstra op een eenzame zesde plaats, op royale afstand gevolgd door het trio Boersma, Zocchi en Ole Svendsen. Dan volgde Henk Pauw en op ruime afstand daarachter het knokkende drietal Lerner (KTM), Greisch (Puch) en Seppen woolde (Honda). In de zestiende ronde zou er een dramatische wending zijn. Rahier moest - door kramp en blaren geplaagd - het gas dicht doen en verdween een ronde later zelfs geheel uit de strijd. Daarmee kwam de tweede plaats vrij voor Watanabe, die in de slotfase nog moest oppassen voor Groeneveld, die tot op de bodem van zijn kunnen ging. Autio en Zijlstra consolideerden hun vierde en vijfde plaats en waren daarmee de, laatste rijders die niet door Harry Everts gelapt werden. Boersma raakte ditmaal niet in de WK-punten. Zijn aanvankelijke zevende plaats moest hij op tweederde van de race inruilen voor een uiteindelijke 17e plaats toen hij in enkele ronden tijd ver terug viel.
Sigmans totaalwinnaar 500 cc
De internationale 500cc wedstrijd leek opgelegd pandoer te worden voor Toon Karsmakers, die in de eerste manche direkt de leiding pakte. Een lekke achterband maakte evenwel een eind aan zijn illusies en Neil Hudson kon zonder veel problemen de eerste manche op zijn naam schrijven, hoewel de afstand tussen de Britse Maico coureur en Frans Sigmans en de in de slotfase sterk aandringende Ad Verstegen erg gering was. Minder prettig is het bericht, dat Marcel Deibergen, die een slechte start had, in de derde ronde bij een aanrijding zijn been op twee plaatsen brak.
De tweede manche leverde een start-finish zege op, althans bijna, voor Toon Karsmakers. Peter Klomp had in de eerste ronde even de leiding, maar hij zou uiteindelijk als achtste finishen. Ad Verstegen zou dit maal voor Frans Sigmans eindigen, terwijl Math Gielen op korte afstand als vierde finishte. Bennie Wilken verwees NeiI Hudson naar de zesde plaats.
In de eindstand was de hoogste trede van het platform en de kus van een nicotine-bruine Camel miss voor Frans Sigmans, met Verstegen en Hudson als tweede en derde.
Bij de 250 cc junioren toonde Harry Barendrecht zich twee maal de sterkste. Aad Treurniet greep in beide manches de tweede plaats.
UITSLAGEN GP 125 MILL:
Trainingstijden:
1. A. Watanabe (Suzuki), 2.01,7;
2. M. Autio (Suzuki), 2.04,2;
3. H. Everts (Suzuki), 2.04,3;
4. D. Zijlstra (Beta), 2.05,1;
5. G. Rahier (Yamaha), 2.05,3;
6. P. Groeneveld (Honda)2.06,1;
7. R. Greisch (Puch), 2.06,3;
8. M. Miele (KTM), 2.07;
9. G.Liljegren (Aprilia), 2.07,4;
10. T.Boersma (Suzuki), 2.07,5;
11. V.Korneev (CZ), 2.07,5;
12. H.Seppenwoolde (Honda), 2.08,3;
13. H. Pauw (Honda), 2.08,7;
14. R. Zocchi (Cagiva), 2.08,7;
15. J. Churavy (CZ), 2.08,7.
125 GP (1e manche):
1. H. Everts (B), Suzuki;
2. A. Watanabe (J), Suzuki;
3. M. Autio (SF), Suzuki;
4. G. Rahier (B), Yamaha;
5. D.Zijlstra (NL), Beta;
6. P. Groeneveld (NL), Honda;
7. J. Churavy (CSSR), CZ;
8. V. Korneev (USSR), CZ;
9. T. Boersma (NL), Suzuki;
10. G. Liljegren (SF), Aprilia;
11. M. Rinaldi (I), TGM;
12. M. Miele (1), KTM;
13. S. Lerner (A), KTM;
14. H. Seppenwoolde (NL), Honda;
15. T. Bouw (NL), Suzuki;
16. Y. Khou diakov (USSR), CZ;
17. J. Millissen (B), Suzuki;
18. H. Pauw (NL), Honda;
19. 0. Svendsen (DK), KTM;
20. C. Maddi (1), Aprilia.
125GP(2emanche):
1. H. Everts;
2. A. Watanabe;
3. P. Groeneveld;
4. M. Autio;
5. D. Zijlstra;
6. S. Lerner;
7. 0. Svendsen;
8. H Pauw;
9. R. Greisch (B), Puch;
10. R. Zocchi (I), Cagavi;
11. M. Miele;
12. H. Seppenwoolde;
13. J. Lemmens (NL), KTM;
14. B. Antonis (NL), Suzuki;
15. C. Maddi;
16. P. PipPola (I), Husqvarna;
17. F. Per fini (I), Gilera;
18. T. Boersma;
19. P. Gerlach (NL), TGM;
20. A. Ledovskoi (USSR), KTM.
500 cc Int. (1e manche):
1. N. Hudson (GB), Maico;
2. F. Sigmans (NL), Maico;
3. A. Verstegen (NL), Yamaha;
4. P. Klomp (NL), Maico:
5. B. Wilken (NL). Maico;
6. J. Verwaaien (NL), Maico;
7. M. Hensen (NL), Maico;
8. K. Poppinga (NL), Maico;
9. J. Lammers (NL), Maico;
10. M. Schalkwijk (NL), Beta;
11. H. Poorten (NL), Montesa;
12. IR. Harvey (GB), Maico.
500 cc Int. (2e manche):
1. T. Karsrnakers (NL), Maico;
2. A. Verstegen;
3. F. Sigmans;
4. M. Gielen (NL), Maico;
5. Bennie Wilken;
6. N. Hudson;
7. M. Hensen;
8. P. Klomp;
9. J. Verwaaijen;
10. H. v. Mierlo (NL), KTM;
11. K. Poppinga;
12. H. Poorte.
250 cc junioren (totaaluitslag):
1. Harry Barendrecht, Honda, 100 punten;
2. Aad Treurniet, Honda, 94;
3. Ries Huisman, Maico, 90;
4. Herman van Hoegee, SWM, 82 (41.41,4);
5. Bert Cools, TGM, 82 (41.58,7);
6. Dick Jan Schermer, Yamaha, 77 (42.25,2);
7. Ab Polderman, Honda, 77 (42.34,2);
8. Bert de Wit, KTM, 72;
9. Jan Droog, Suzuki, 70;
10. Dick de Kunder, Maico, 68.
Stand WK-125 cc: 1. Harry Everts. 90 punten:
2. Akira Watanabe, 70;
3. Matti Autio, 29;
4. Peter Groeneveld, 22;
5. Sigi Lerner, 21;
6. Gaston Rahier en Jiri Churavy, beiden 20;
8. Renato Zocchi en Göte Liljegren, beiden 18;
10. Maur Miele, 15;
11. Yurie Khoudiakov, 14;
12. Dinand Zijlstra,
Gaston Rahier toonde in Mill bijna weer de oude te zijn. Zijn elleboogblessure speelde hem in zoverre nog parten, dat hij de af gelopen weken te weinig trainingsarbeid met zijn Yamaha heeft kunnen doen. Na het spannende kopduel in de tweede manche waren de gevolgen duidelijk te zien. Beide handen van Gaston zaten vol blaren! De Franstalige Belg na afloop: ,,De eerste manche vergde al vrij veel van me. Ik had er verstandiger aan gedaan om in de tweede manche te consolideren in plaats van in de slag te gaan met Harry Everts. Zes ronden voor het eind was ik afgebrand. Adem had ik genoeg, maar m’n handen en beenspieren wilden niet meer. In Italië zal het waarschijnlijk wel beter gaan. Een hard circuit is voor mij gunstiger dan zand. Verdomd jammer, dat ik hier in Mill op moest geven. Daarmee is m’n achterstand hopeloos geworden. Wel gelukkig toonde Peter Groeneveld zich na afloop. Uitblazend in zijn caravan en een sinaasappeltje peuzelend zei hij: ,,Tja, die eerstemanche. Wat er precies gebeurde weet ik niet meer. Door een achterblijver schoot ik over de wal, raakte misschien de fiets van die ander en dat kostte enkele spaken. Pas in de slotfase merkte ik wat er aan de hand was toen m’n fiets alle kanten op slingerde behalve de goede. Heb je dat wiel gezien? Ik mag van geluk spreken dat ik de finish gehaald heb. Deze fabrieks fiets is toch wel iets aparts. Wat ik aan ervaring te kort kom, kan ik gedeeltelijk weer kompenseren door de snelheid en de stuureigenschappen van dit ding. Ook m’n lengte en ge wicht - Peter weegt 78 kg; red. - zijn natuurlijk niet ideaal voor deze klasse. De meeste toppers in deze klasse zitten zo rond de 65 kilo. Kijk maar naar Rahier, Everts en Watanabe. Ik voel me op dit moment erg sterk. Ik geloof dat het erg goed ge weest is dat ik dit voorjaar naar Italië geweest ben om daar te trainen. Hier lag alles nog onder de sneeuw. Daardoor reed ik in Oostenrijk, op een gewone produktie Honda, direkt een zevende plaats. In Duitsland pakte ik slechts 3 punten omdat ik in de eerste manche het schakelpedaal krom reed. Hier in het zand ging het echter prima. Of ik op harde circuits veel ervaring mis? Ja, natuurlijk, maar ik kom op harde circuits minder te kort dan een Italiaan bijvoorbeeld hier in het zand. Ik hoop komende week - mits m’n start goed is - toch weer bij de eerste zeven te zitten. Op zo’n harde baan moet je goed geconcentreerd rijden, op de millimeter. Kijk, val je in het zand, dan verlies je hooguit één of twee plaatsen. Op zo’n keihard snel circuit zitten er gelijk een stuk of vijf voor je. Ik leer nog veel op harde circuits. Vering, bandensoorten en bandenspanning moeten daar heel anders zijn dan hier. Maar anderzijds hebben de buitenlanders daar hier weer problemen mee”.